Siekiera świsnęła przy samym koniuszku mojego nosa, ledwie zdążyłam się odsunąć. Następne uderzenie odparowałam magiczną tarczą, chłopa odrzuciło na bok, lecz z nóg nie zwaliło. Stworzyć bojowy pulsar nie zdążyłam, bo nie było potrzeby - przyciszony ryk z prawej strony odciągnął nas od siebie. Pod kołyszącymi się świerkowymi gałęziami, nisko opuściwszy głowę i strząsając sierść z grzywy, stał biały wilk. Górna warga nerwowo po¬drygiwała nad wyszczerzonymi kłami.

- Ja też nie - potwierdziła Jennifer. - Powtarzam sobie
- Mam pomysł! Mogłabyś pojechać z nimi do Palazzo
znalazła się na dobrej drodze, nie da się z niej
– Gorąco.
z tobą drażni, nigdy mu nie wybaczę.
z siebie głosu. Wyciągnęli się na sofie.
Wcale nie czuła się przy nim onieśmielona.
tej kretynce na ratunek.
ale nadal działa. I bardzo dużo robi. Możesz pójść tą drogą.
Do zobaczenia, Barbaro. Mam nadzieję, że racuchy będą
Był ciekaw, kim jest kobieta na werandzie, ale w tej chwili
Zamknąwszy za sobą drzwi, mąż chwycił ją w ramiona
szczęście nie wyglądała na rozgniewaną. - Sama nie
Parę minut temu widziałam nad strumieniem jakiegoś człowieka